Rangala week 5

Hallo allemaal!
De tijd lijkt niet langzamer te willen en de dagen schieten hier voorbij!
Maandag ben ik in de ochtend met Bianca en twee zieke kinderen naar het ziekenhuis gegaan alle twee hadden ze griep en veel kinderen in het babyhome zijn verkouden dus flink oppassen dus! Die avond ging het met mij ook niet zo goed. Hoofdpijn, keelpijn, koorts. Die nacht heb ik ook slecht geslapen en de volgende dag ben ik ook maar niet naar stage gegaan. In de middag ging het al een stuk beter alleen had ik nog erge keelpijn en was ik heel moe. Na nog een nacht goed slapen ging ik de volgende dag toch maar stage weer stage lopen want het ging al een stuk beter. We zijn die dag in de ochtend naar de boys school gegaan waar Monique stage loopt en hebben daar met een groep een zeepbaan gemaakt. De jongens vonden het heel leuk want het was helemaal nieuw voor hen. In de middag zijn we naar het Baby home gegaan. We kregen die dag een telefoontje dat er iets niet goed was met onze papieren dat we hier stage lopen en dat we de volgende dag naar Kisumu moesten komen. Dat was wel eventjes raar en we snapte er ook niet zoveel van. De volgende dag zijn we naar Kisumu vertrokken. We stonden om half 8 te wachten op de bus na een half uur wachten was de bus er nog niet een paar Kenianen maakte ons wijs dat de bus al langs was gekomen en de volgende pas over anderhalf uur kwam. Omdat we inmiddels al wat mensenkennis hebben over de Kenianen hier besloten we toch nog maar te wachten. Even later kwam een van de Kenianen naar ons toe en vertelde dat hij een grapje maakte en dat de bus zo zou komen. Na een uur wachten kwam de bus eindelijk. Bianca en ik hadden ruime plaats helemaal achterin een al gauw kwamen we er achter waarom. Deze bus reed namelijk niet op de hobbels en gaten heen maar er over heen zodat we bij elke hobbel een meter in de lucht schoten. Na de twee uur durende busrit kwamen we aan in Kisumu en zijn we meteen doorgereden naar de immigratie dienst. Hier moesten we een aantal forumlieren invullen en werden we om de beurt naar binnen geroepen voor handtekeningen en vingerafdrukken en natuurlijk geld want dat kost alles hier. Intussen had Ans ons uitgelegd wat er aan de hand was. Vanaf 9 juli moesten alle studenten die hier stage lopen een soort kaart hebben. Deze kost eigenlijk 150 euro maar gelukkig moesten wij maar 20 euro betalen. Na een lange tijd wachten waren we allemaal aan de beurt geweest en hadden we een officiële sticker in ons paspoort dat we hier werkte. In de middag zijn we met zn allen wat gaan lunchen en hebben we snel wat boodschappen gedaan daarna moesten we nog geld pinnen maar alle banken deden het niet, uiteindelijk heeft Sammy ons naar een bank gebracht die het wel deed. Daarna heeft hij ons weggebracht naar het busstation en zijn we weer naar Rangala vertrokken.
Vrijdag ben ik weer naar het babyhome gegaan en ben ik uit genodigd om zondag mee op kraamvisite te gaan met zuster Esther en de staf van het baby home.
Zaterdag hebben we een dagje rust gehouden, daar waren we allemaal wel aan toe.
Zondag ochtend zijn Tom en Ans gekomen. Om 1 uur ben ik naar het baby home gegaan om vervolgens mee te gaan op kraamvisite. Een lid van de staf had een kindje gekregen en daar zouden we heen gaan, toen alle staf er was zijn we op weg gegaan. Ik had nog geen idee waar we heen zouden gaan, maar ik was af voorbereid op een lunch en hoopte dat het geen ugali en kip met botjes in een prutje was. We liepen over kleine hobbelige paadjes en na een tijdje lopen waren we er. Van het huis verwachten ik eigenlijk een klein hutje omdat het zo afgelegen maar dat viel heel erg mee. Het was een groot stenen huis en het zag er voor keniaanse begrippen heel mooi en modern uit. We werden ontvangen door de moeder, vader en volgens mij nog wat andere leden van de familie. We gingen in de woonkamer zitten en ik zag de schalen met eten al op de tafel staan. Er werd gebeden voor het eten en het kindje en ik mocht samen met de zuster als eerst opscheppen. Toen ik het eten zag was ik opgelucht want er was veel keus. Ik koos voor rijst en groeten en een rare jus. Toen mijn bord leeg was zei de zuster dat ik nog een keer moest opscheppen. Na weer een vol bord zat ik aardig vol maar het smaakte goed. Tot mijn grote verbazing werd er nog een fles wijn op tafel gezet en het toetje werd opgediend. Nog meer eten dus… Na het eten werd er gedanst en gezongen. Daarna werd er gebeden en zijn we weer richting baby home vertrokken. Intussen had het geregend en was de weg een modderpoel geworden! Maar het was een leuke dag geweest!