De derde week alweer!

Zondag

Vandaag zijn we in de ochtend naar het huis van Benson gegaan (onze motor driver) in de sloppenwijken.

We hebben zijn vier kinderen ontmoet. We zijn hartelijk ontvangen door zijn vrouw en kregen cola en koekjes (ik heb inmiddels cola leren drinken, vind het echt niet lekker) wat voor de mensen hier best wat geld kost. Jolien en ik zijn met de kinderen naar buiten gegaan om ballonnen uit te delen. Al snel kwamen er al meer kinderen die ook een ballon wilde. Toen Piet en ineke naar buiten kwamen en bij een winkeltje een paar zakken lolly’s kochten om uit te delen kwamen de kinderen van de hele sloppenwijk een lolly halen. Meer dan honderd kinderen stonden netjes in de rij voor een lolly. Het was een prachtig gezicht.



Maandag.

Vandaag gingen we op weg naar Rangala. Hier hebben we tijdens onze stageperiode stage gelopen bij het Babyhome. We werden door Christoffer opgehaald door de motor en zijn eerst bij Consolata op bezoek geweest. Daar lekker wat gegeten en gekletst. Christoffer bracht ons naar een rivier vlakbij om te kijken. Ik dacht een rivier aan te treffen waar enkele mensen water aan het halen waren maar dat was helemaal niet zo. Tientallen mensen stonden bij de rivier vissen te vangen. Ons werd vertelt dat een paar kilometer verderop een fabriek chemicaliën loodste waardoor de vissen doodgingen en ze de vissen makkelijk konden vangen. Wij besloten voor de grap een vis voor Piet mee te nemen (wel een grote). Toen we zagen dat ze een mooie vis hadden we gevangen hadden we die gekocht.

Het was nog een hele opgave om zo een grote vis mee te krijgen, de vis werd aan de motor gebonden en zo zijn we weer naar Consolata gereden. Consolata moest ook naar Kisumu dus we konden met haar meerijden. Eerst zijn we nog naar het Babyhome. Door het personeel werden we weer leuk ontvangen. De bazin van het babyhome (zuster Mary Esther) was niet heel enthousiast (te veel vrijwilligers gewend onderhand) ook de spullen die we hadden meegenomen werden ontvangen en weggelegd maar niet meer met heel veel enthousiasme (van mij krijgt ze dus niks meer, graag of niet).

Het mocht de pret niet drukken om de glimlachjes van de kinderen te zien en weer lekker met de baby’s te kroelen. De kinderen waar ik destijds voor heb gezorgd zijn inmiddels opgehaald door familie of zitten op de kleuterschool. Ook was Mildred er. Een van de vrouwen die op het babyhome werkt en waar ik het altijd goed mee kon vinden. Ze vroeg me meteen of ik zwanger was (deze vrouw is namelijk gek op blanke baby’s), ik legde haar uit dat ik niet zwanger ben en dat ik daar echt nog te jong voor ben. Ze zei dat ik volgend jaar maar terug moest komen en een blanke baby voor haar mee moest nemen. Crazy Mildred….

Met de vis aan de buitenspiegel van de auto zijn we naar Kisumu terug gereden en hebben we Piet verrast met de vis. We moesten er allemaal erg om lachen. Toen bleek dat de vis een zalm was vonden we het de moeite om hem de volgende dag op te eten.

Maar eerst schoonmaken, klusje voor Piet. En wij toekijken hoe hij de vis aan het ontleden was. Dan kunnen wij het misschien de volgende keer doen, of niet… :)



Dinsdag

Vandaag naar Mama Ngina, het weeshuis waar we in Kisumu stage hebben gelopen.

Ik natuurlijk om Rai te zien, mijn ‘lievelingskindje’.

Het was dan ook een domper toen ik hoorde dat hij niet meer bij Mama Ngina was.

Wat ik uit de verhalen kon halen was dat hij was geadopteerd door een familie in Kakamega.

Heeel jammer, maar ondanks dat ik hem niet meer heb kunnen zien toch wel fijn dat hij nu een vele betere toekomst heeft. Na even te hebben gespeeld en wat rompertjes afgegeven zijn we wat gaan eten in de stad.

Daarna door naar de Masai markt voor wat souvenirs.



Woensdag

Rustdag….

Veel konden we ook niet doen want het was bloedheet. Het regenseizoen kan elk moment beginnen en iedereen verwacht er een hoop van.

Het is ook amper uit te houden nu, zodra we het compound uitstappen zweten we ons eigen te pletter en dan komt er ook nog bij dat het erg stoffig is nu door de droogte en je meteen helemaal onder het stof zit. Het heeft nu inmiddels al drie maanden niet meer geregend (de eerste week hebben we wel een buitje gehad maar dat stelde niks voor).



Donderdag

Vandaag zijn we naar Sammy huis gegaan waar zijn vrouw en zoontje en de rest van de familie woont. Hij heeft een auto geregeld omdat dit met de matatu of de tuktuk niet te doen is. Na twee en een half uur rijden met mooie uitzichten over de bergen en Lake Victoria kwamen we aan.

Eerst gingen we bij de vader en moeder op bezoek. Moeder sprak geen Engels dus goed communiceren konden we niet. Met een paar Keniaanse woordjes die we kenden hadden we toch een soort van gesprek. Vader was een vrolijke man, net als Sammy.

Daarna zijn we naar Sammy’s vrouw gegaan. Alle kinderen kwamen langs om een ballon en een lolly te halen die we hadden gekocht onderweg. Sammy liet ons trots zijn land zien en vertelde waar hij wilde gaan planten wanneer er regen zou komen.

We hebben lekker gegeten: chapati ( een soort pannenkoeken), een of andere prut met een soort erwtjes (wel heel lekker) en mandazis (een soort oliebollen).

Daarna zijn we weer naar huis gereden.



Zaterdag

De laatste hele dag voor Jolien in Kisumu. ’s Middags nog even naar de Masai Markt voor de laatste bestellingen die we de volgende dag zouden ophalen. Verder lekker aan het zwembad gezeten.

Aan het einde van de middag zijn we samen met Piet en Ineke en Dorothy naar Dunga Hill gegaan om daar naar de zonsondergang te kijken en wat te drinken, het was weer prachtig om te zien.

Daarna naar de Laughing Budha om lekker te eten. De kaart was niet heel uitgebreid en deze week hadden ze als speciale gerechten Indisch. Dit durfde ik niet te nemen omdat de Indiërs overal pindas bij gooien en ik daar allergisch voor ben. Dus maar weer lekker veilig een bord pasta terwijl we dat al twee keer gegeten hadden deze week. Maar het smaakte goed.

Jolien en ik besloten nog even naar de Rooftop te gaan om een drankje te drinken. Het was erg gezellig en al snel raakte we aan de praat met 2 Amerikanen die vroegen of we meegingen naar Signature (discotheek). Francis bracht ons erheen dus we gingen lekker met de auto.

Na een leuke avond zijn we (een beetje laat) lekker naar bed gegaan.



Zondag

Jolien naar huis…

Dat zal wel even wennen zijn in m’n eentje. Om 1 uur stond Sammy voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen. Jolien heeft snel ingecheckt, het was nog even de vraag of haar koffer niet te zwaar was maar dat was gelukkig niet zo. We hebben afscheid genomen en Jolien is vertrokken.

Wel raar hoor in mijn eentje nu, en die drie weken zijn snel voorbij gegaan.



Nog vier weken te gaan!

En met als leuke verassing dat papa en mama over twee weken ook langskomen.

Ben blij dat ik ze het nu allemaal echt kan laten zien!